تأثیر گرسنگی بر تداخل عمل محور هورمون رشد و محور هیپوتالاموس– هیپوفیز– گناد در موش های صحرایی نر بالغ

چکیده: زمینه و هدف: گرسنگی سبب تغییر در سطوح پلاسمایی هورمون های هیپوفیزی از جمله گنادوتروپین ها و هورمون رشد می گردد. با توجه به پیچیدگی دو محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- گناد و محور هورمون ر شد و نتایج متناقضی که در خصوص تغییرات هورمونی دو محور یاد شده در طی گرسنگی وجود دارد، مطالعه حاضر با هدف بررسی تداخل عمل بین دو محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- گناد (HPG) و محور هورمون رشد در سطوح هیپوتالاموسی- هیپوفیزی در طی گرسنگی انجام گردید. روش بررسی: در یک مطالعه تجربی 32 سر موش صحرایی نر بالغ به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. گروههای تجربی به مدت چهار روز در شرایط گرسنگی قرار گرفتند و فقط از آب استفاده می کردند. در حالی که گروه کنترل از غذای استاندارد آزمایشگاهی و آب بطور نامحدود استفاده می کردند. به هر یک از گروههای کنترل و گرسنه هر روز یکبار 1/0 سی سی روغن ذرت به گروه گرسنه تیمار شده با تستوسترون هر روز یکبار 1 سی سی حاوی mg/kg 1 وزن بدن تستوسترون و به گروه گرسنه تیمار شده با استرادیول هــر روز یکــبار 1 سی سی حاوی mg/kg 1 وزن بدن استرادیول تزریق شد. در پایان روز چهارم میزان هورمونهای رشد (GH)، لوتینیزینگ (LH)، محرک فولیکول (FSH)، تستوسترون و استرادیول اندازه گیری و یافته ها با استفاده از آزمونهای ANOVA دانکن، توکی و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: در طی گرسنگی سطوح پلاسمایی هورمون رشد 64% افزایش یافت در حالی که سطوح پلاسمایی FSH، LH و تستوسترون به ترتیب 33%، 31% و 41% کاهش نشان دادند (001/0>p). اگر چه در حیوانات گرسنه تیمار شده نیز افزایش سطوح پلاسمایی GH دیده شد، اما این افزایش بسیار کمتر از حیوانات تیمار نشده بود (001/0>p). همچنین تیمار با این هورمون ها سبب کاهش معنی داری در سطوح پلاسمایی FSH و LH شد (001/0>p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش دو محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- گناد و محور هورمون رشد در طی گرسنگی کوتاه مدت مکانیسم تنظیمی مشترک و مشابهی دارند.